Ik versus jij

Ik versus jij

Afgelopen week reed ik op de snelweg, cruisecontrole op 130 waar het mag en op 120 waar de 130 niet meer mag. Al die ophef hierover ontgaat me een beetje. Nu hebben we snelwegen met wisselend maximale snelheden van 80, 100, 120 en 130. In mijn thunderbolt-vehicle zit nog niet de technologie dit zich automatisch aanpast. Dus ik ben op mijn eigen oplettendheid aangewezen. Laat dat nu net een noodzakelijke houding in het verkeer zijn. Ik maak me er niet druk om. Ik let gewoon op.

Ik haal een auto in en doe daar best wel even over omdat deze mede-snelweggebruiker een dito control heeft geactiveerd. Maar de bumperklever die in mijn spiegel steeds groter wordt, maakt duidelijk dat hij alles behalve controle heeft over zijn snelheid. Ik moet en zal mijn weghelft verlaten van hem. En zwaaien met zijn vingers, 1 van zijn linkerhand en 1 van zijn rechterhand, beetje knipperen met zijn lichten en met een beetje liplees-kennis dat ik heb, begrijp ik dat het menens is.
Nu kan ik er geen nachtrust over verliezen, maar toch heb ik de pest in en spreek ook hardop een bepaalde verwensing naar deze wegvervuiler uit.

Het was op een vrijdag, het weekend staat voor deur, en omdat ik toch wat aan de late kant thuis kwam, was het lumineuze idee gevat weer een keer gezellig en getweetjes buiten de deur te eten.
Zo gezegd zo gedaan. Het aannemen van de jassen kon nog net met enige optrekkende mondhoek worden gedaan, maar toen de bestelling werd opgenomen was al snel duidelijk dat gastvrijheid niet tot de vaardigheden van de bediening behoorde. Alles was erop gericht om ons een voor-, hoofd- en een nagerecht af te troggelen met hele flessen wijn bij elke gang. Keurig werd tijdens deze bestelling een 3-tal nieuw ontvangen sms-jes bekeken, waarvan er 1 zorgvuldig werd beantwoord. Met een glimlach. Dus de gast krijgt amper een glimlach en de textmessage wordt met plezier behandeld.
We gingen eigenlijk met meer tegenzin weg dan het plezier waarmee we binnenkwamen. Dat is toch een beetje vreemd?!

De conclusie die dag was dat we ons hadden laten meeslepen door het chagrijn van anderen. De sfeer die anderen opriepen, sleepte ons mee in neerwaartse richting. Een sfeer van "ik versus jij" en "ieder voor zich". Het is alleen nog "ik wil iets van jou" en niet meer een houding van "samen kunnen we het leuk hebben".

Als je je bewust bent van dat feit en oprecht positief en enthousiast met anderen weet om te gaan, hebben we het toch een stuk plezieriger met zijn allen. We hebben een vrije wil maar staan ook niet los van de ander.

Beetje ouderwets en belerend, maar "Wie goed doet.....". 

Maak dat de bumperklevers en knipperflippers maar eens wijs.

'Heine

Daglicht, dag licht

Daglicht, dag licht

Wat licht allemaal niet met je kan doen. Nou ja, wat we allemaal niet met het licht doen. Of wat we niet doen als er geen licht is. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Nu ik een tijdje bewuster heb gekeken naar het licht in kamers, winkels en op straat, vallen me dingen op. Waarom was het in de ene winkel veel prettiger rondlopen dan in de andere? En dan heb ik het niet over de indeling van die winkels. Wat me opviel was de prettigere sfeer die er was als er veel ramen waren. En in die ruimtes waar heel veel tl-armaturen het plafond ontsierden en de ramen steeds verder weg waren, kreeg ik steeds meer de neiging weer snel de uitgang te zoeken.
En al helemaal als in die winkel een verplichte looproute me dwingt alles te bekijken en ik niet zelf kan bepalen hoe en hoe snel ik de zaak kan verlaten.

Ook hier is voortschrijdend inzicht een belangrijk gegeven. In eerste instantie kon ik niet bedenken dat het met licht te maken had. Maar het licht speelt wel een hele belangrijke rol. En wel het daglicht om precies te zijn. De kennis over de positieve invloeden van daglicht blijkt al heel ver terug te voeren in de tijd. De oude Grieken bleken al op zijn minst een sterk vermoeden te hebben dat er verband was tussen daglicht en het menselijk welzijn. En vandaag de dag weten we dat ons menselijk lichaam hier iets op heeft bedacht. Er is namelijk in het menselijk oog een receptor ontdekt die geen visuele maar een biologische functie heeft. Als het daglicht wegvalt, raakt je lichaam dus als vanzelf al een beetje in de ik-zal-zo-wel-gaan-slapen-modus. En als je gordijnen in de slaapkamer teveel daglicht doorlaten raakt je lichaam misschien iets te vroeg in de ik-zal-zo-wel-moeten-gaan-opstaan-modus.

Dus lieve winkeliers, zorg dat er voldoende daglicht in je toko komt. Dan is de kans weer een stukje kleiner dat je klant in zijn slaapmodus sukkelt. Een kleine tip daarbij...dan mogen ook de medewerkers zich wat meer richten op deze biologische functies van de zo gewaardeerde klant.
Als ze tenminste goed daglicht op hun werkplek hebben kunnen krijgen.

Zo. Dat weten we dan ook weer.

'Heine

Het Nieuwe Stemmen

Het nieuwe stemmen

"Met de vernieuwde Dreft wordt uw was nog schoner", dus voorheen was de was niet schoon?
"De nieuwe chocopasta is nu nog smeuïger", dus dat hadden ze ook al eerder kunnen doen.
"In de nieuwe handige verpakking ..." dus de vorige verpakking was gewoon niet handig?
Zo wordt alles vervangen en vernieuwd. We willen steeds meer of anders en hebben er veel plezier in om die veranderingen aan te jagen. Immers, als de reclameboodschappen weer duidelijk hebben gemaakt dat we hier al een tijd lang om zouden hebben gevraagd, beantwoorden we deze boodschap met massaal koopgedrag. En zeker als er weer een serie voetbalplaatjes, speelgoedpoppetjes of gekleurde knikkers te sparen zijn.

Het winkelen is ook behoorlijk vernieuwd. Die vernieuwing wordt al afgekort tot HNW.
Daar ligt het al wat genuanceerder. Door via de digitale kanalen de aankopen te doen, wordt er op ons eigen initiatief anders gewinkeld. Door HNW met onze blik op de 19inch vol met pixels, gaan we wel voorbij aan een aantal bijwerkingen. Die staan helaas niet in de kleine letters.

Verwarrend maar er is een tweede HNW. Het nieuwe werken. Van thuiswerkplekken, tot flexibele werkplekken in hetzelfde gebouw. Maar ook het huren van werkplekken op dagdeelbasis op iedere willekeurige wisselende locatie in het land is niet vreemd meer. Het is onomkeerbaar.
De individuele werknemer heeft zelf de verantwoordelijkheid om zijn of haar werkplek te kiezen afgestemd op de activiteit die moet worden verricht. Een cockpit-werkplek wanneer focus op de administratieve kant ligt, een lounge-werkplek wanneer de nadruk op de sociale kant van het werk ligt en een grote vergaderzaal als er met een redelijke groep groot overleg gewenst is. Met een koffiebar uiteraard.
De hele industrie richt zich hier vervolgens op om ervoor te zorgen dat meubilair, verlichting en alles eromheen hierop kan worden aangepast.

De snelheid waarmee al deze vernieuwingen worden gerealiseerd wordt bepaald door de manier waarop de consument en de werknemer, die gewoon dezelfde persoon zijn, aan de knoppen draait.
De knoppen van vernieuwing, versnelling ter meerdere eer en glorie van onszelf en ons eigen leefcomfort.

Wat mij nu zo bevreemd is dat er in de politieke arena juist geen vernieuwingen worden aangekondigd. Ik ben wel voor HNS alias Het Nieuwe Stemmen. We behouden de politieke partijen. Al zijn er binnen HNS nieuwe spelregels over het verkiesbaar zijn van deze partijen. Dan heeft Martijn ruim de kans tot inkeer te komen en Henk en Ingrid kunnen zich dan uit hun puberteit worstelen vooraleer ze in al hun volwassenheid in het echte politieke geweld kunnen mengen.
We stemmen vervolgens per ministerie welke politici van welke partijen het departement zullen bestieren.
En dan bepalen we eerst De Nieuwe Ministeries. En we bepalen ook apart De Nieuwe Minister President onafhankelijk welke partij de meeste stemmen heeft gehad. Ja, naast de gekozen burgemeester ook een gekozen minister-president.

Kies je knop, en druk erop.

'Heine

Leegstand is hoogstand

Leegstand is hoogstand

Normaliter rijd ik geen enorme afstanden. Maar zo af en toe moet ik toch een kilometertje vreten.
En wat me nu al een paar keer is opgevallen, is dat er dan zo links en rechts toch opvallend veel kantoorpanden te koop en te huur staan. Leegstand op grote schaal. En niet alleen die grote stapels stenen langs de snelwegen. Nee, ook in de stadskernen zie ik in toenemende aantallen prachtige panden leeg staan die als bedrijfspand worden aangeboden.

Maar eigenlijk erger ik me kapot aan iets heel anders, wat daar wel degelijk mee te maken heeft.
Nu kan ik zo'n kamerhoop niet betalen. Ik heb al moeite genoeg te doen om mijn 210 vierkante meter te financieren. Dat dan verdeeld over 2 verdiepingen die op mijn begane grond gezet zijn.
En eerlijk is braaf, deze ruimte is velen al niet gegund. Dus ik ben een gelukkig mens.

Deze kolossen van gebouwen behoren toe aan beleggers, vastgoedkenners en multinationals die hier hun rendement uit dachten te halen. Dat valt de laatste jaren nogal tegen. En wat dan? Lijkt me simpel. Je neemt je verlies en onderneemt iets anders. Dat moet iedere ondernemende mkb-er, tot faillissement erop volgt. En die hebben we de laatste jaren al in veelvoud moeten meemaken.
Ik las in een flard van het FD, de schrijfstijl van deze toch zo leerzame uitgave is er niet één om lang mijn aandacht vast te houden,  dat ongeveer 7.000.000 vierkante meter leegstaat. En ik tik toch net echt zes nullen zonder komma in. Toch een bizar gegeven?!

In een flard van diezelfde FD mag ik lezen dat er nu een oplossing is bedacht. Een convenant tussen deze grootgrondbezitters en de overheid gaat een fonds beschikbaar stellen voor herinrichting van deze meters. De overheid? Maar dat zijn we zelf. U en ik. Ik denk toch dat ik nu een oor wordt aangenaaid.

Nu kunnen er 3 dingen aan de hand zijn. Ofwel alle gevallen ondernemers worden alsnog door de overheid geholpen met een fonds op grond van een vergelijkbaar convenant, ofwel ik heb een flard te weinig gelezen en iets niet goed begrepen, ofwel de overheid heeft een klein inschattingsfoutje gemaakt en niet het juiste weerwoord weten te bieden aan de grote zakken met vastgoedgeld.

Ik ben er redelijk van overtuigd dat de eerste twee opties onwaar zijn. Zal het toch de derde moeten zijn. Of zou er nog een vierde mogelijkheid zijn? Welke hoogstandjes komen er straks nog meer uit de kast?

'Heine

Drie maal drie is 9

Drie maal drie is 9

Het cijfer 9 kent een bepaalde magie. Is u dat nooit opgevallen?  En dan niet tijdens het zingen van 3x3=9 als kleuter. Nee, ik werd er ook pas later op gewezen. 

In de collectie van Pastoe, het toonaangevend kastenmerk van Nederlandse bodem, is een serie opgenomen met de naam Vision. Een prachtig ontwerp, schitterende belijning en in vele kamers is er iets moois mee te maken. Maar de maatvoering zette me aan het denken.
Alle beschikbare maten zijn een veelvoud van het cijfer 9.  De afmetingen zijn 18, 27, 36, 45, 54, 72cm en er zijn ook nog afmetingen van 108cm en zelfs van 4,5cm. Ik kan me de verhoudingen nog wel voorstellen, maar waarom dan toch die 9? Een ontwerpers-dingetje?

Even terug naar de lagere school. De tafel van 9.
Ja, zeg het maar hardop. 1x9=9, 2x9=18, 3x9=27 en ga maar tot de 10x9=90.
Neem even 2x9=18. Hmmm 18. 1+8=9. En 9x9=81. Dat is het omgekeerde van 18.
Nog eentje. 3x9=27. Ok dan. 2+7=9. En 8x9=72. Dat is het omgekeerde van 27.
Wonderbaarlijk.
En het getal 2817 is een leuke. 2+8+1+7=18 en 1+8=9. Maar deel 2817 door 9...dat is 313, gewoon een rond getal. En anders bekeken: 2x (999+1) = 2000; 8x(99+1) = 800; 1x(9+1) = 10 en dan heb je nog de 7. Samen dus 2817. Grappig en opvallend. 

Ben Tiggelaar schreef in een column over de snooze-tijd van zijn wekker. U kent het wel. De wekker gaat. U geeft er een bescheiden klap op. En 9 minuten later gaat de wekker nogmaals. Nooit opgevallen dat wereldwijd vrijwel alle wekkers af-fabriek een voorgeprogrammeerde snooze-tijd van 9 minuten hebben? Het zijn er geen 8 of 10. Nee, het zijn er 9.
En op dit punt zijn heel wat Amerikanen bezig geweest een oorzaak te vinden voor deze tijdskeuze.
Dit is echt een vraag voor het populaire televisie programma Echt Waar. Ik zie ze daar al wel wat leuke typetjes op loslaten.
Wil je hier een leuk artikel over lezen? http://www.straightdope.com/columns/read/1361/why-does-the-alarm-clock-snooze-button-give-you-nine-extra-minutes-not-ten.
Geweldig stukje. En daarmee is de magie van de 9 snooze-minuutjes wel gelijk verdwenen. Denk ik.

De 9 heeft in veel stromingen ook wel een symbolische waarde.
In het Hebreeuws heeft de 9 de baarmoeder als teken.
Omdat de 9 het laatste cijfer is in het decimale stelsel, symboliseert het in het Bahaï-geloof de volledigheid.
In de Egyptische mythologie worden de negen belangrijkste goden genoemd onder de Griekse afgeleide van het cijfer 9, de Enneade.
De noveenkaars brandt negen dagen en negen nachten ter voorbereiding op het Pinksterfeest.
Draai de 9 om en je hebt een 6. Een flauwe afsluiter misschien.

Misschien een beetje gek om er zo op door te gaan. Ach, beetje Wikipedia brengt je soms tot leuk tijdverdrijf. En zo zingt ieder toch lekker zijn eigen lied.

'Heine