Geen links, geen rechts

Geen links, geen rechts

Al jaren hebben we hulpmiddelen tot onze beschikking die steeds beter helpen bij het navigeren.
De technieken ontwikkelen zich steeds verder en worden steeds verfijnder. We weten feilloos op de maan te landen en terug te komen. We kunnen maandenlang rondjes rond de aarde vliegen en zijn in staat om op honderden meters nauwkeurig te bepalen waar en wanneer we vervolgens willen en zullen landen. Er zijn zelfs helden (of sukkels, dat mag ook) die vanaf ongekende hoogte in hun uppie terug naar de aarde springen en, in een letterlijk onvoorstelbare roes, de ene kilometer na de andere aan zich voorbij zien gaan; om dan vervolgens te landen waar ze gepland hebben te zullen landen.

Er is echter wel een randvoorwaarde waar het succes van deze technieken direct van afhankelijk is. De eindbestemming bepalen. Hoe specifieker je kunt aangeven waar je naar toe wilt, hoe beter de techniek je kan dienen. Hoe meer intelligentie in het apparaat zit, hoe beter de dienstbaarheid ervan zal zijn. Kanttekening daarbij is dan weer wel dat, hoe meer intelligentie er in verwerkt is, hoe meer intelligentie gevraagd wordt om het apparaat te kunnen bedienen.

Dit is grappig. Dienen en bedienen. Ik maak een uitstapje naar Den Haag.
Ik ben er nu al van overtuigd dat, met het noemen van deze stad, de hele metafoor van "dienen en bedienen" en "ons politieke landschap" duidelijk is. Toch wil ik er iets meer over kwijt. Uit pure verbazing, of onmacht. Misschien uit teleurstelling of onvrede. Kiest u zelf maar. 

Het politieke apparaat is er naar mijn mening voor om onze samenleving te dienen. Wij, dus de samenlevende burgers, moeten dit politieke apparaat bedienen. Als het politieke apparaat goed staat ingesteld, wetende dat er een enorme hoeveelheid intelligentie voorhanden is, is dit apparaat in principe in staat om de richting van de samenleving te formuleren, en kan de navigatie niet al te veel problemen meer opleveren. Althans zolang we pretenderen een democratie na te streven in deze samenleving. Het ontbreekt de bestuurder (Den Haag) echter aan het invoeren van de eindbestemming en de bijrijder (de stemgerechtigde burger) kan geen wijs meer uit de instellingen en niet iedereen heeft de laatste update geïnstalleerd. 

Nog erger, bij de bestuurder van dit vehicle is het gevoel voor richting volstrekt verdwenen.
Ik herinner me Ayaan Hirsi Ali. Lid van het "linkse" PvdA het ene moment en lid van het "rechtse" VVD het andere. Zo was Hilbrand Nawijn van de ene op de andere dag van het CDA vertrokken naar de LPF om via de Partij voor Nederland vervolgens als ZZP-er (zelfstandig zonderlinge politicus) met de Lijst Hilbrand Nawijn, het politieke veld te verlaten. Vanuit het "midden" naar de rechtervleugel met linkse kuiltjes in de wangen.

Geert Wilders ging van rechts naar rechtser, maar met heftig linkse uitspattingen. Hoe doelloos zijn de volgelingen in zijn slipstream, nu ze bij Brink- en Bosmannetjes zijn gevallen en naar ik hoop blijven vallen. Ik heb zo mijn voorkeur, of afkeur zo je wilt.

De begrippen "links" en "rechts" zijn niet meer van deze tijd. Het impliceert per definitie dat het belang van de richting van de partij boven het belang van de richting van de samenleving wordt gesteld. Er is geen plaats voor alleen links en er is geen plaats voor alleen rechts. In Den Haag is overigens het oude midden ook al zo goed als verdwenen.

Nu Rutte en Samsom de ogenschijnlijk tegengestelde richtingen ook niet meer uit elkaar kunnen houden, is het tijd om in Den Haag een nieuw besturingssysteem met wat meer intelligentie te installeren. Bij voorkeur met wat meer EQ dan IQ.

'Heine

Maatschappelijk verantwoord bovengeven

Maatschappelijk verantwoord bovengeven
Trends en werkelijkheid komen niet altijd overeen met elkaar. Een simpele vaststelling.
Maar wel opvallend als je erover gaat nadenken. Ik kom het in de media te kust en te keur tegen.
Ik kan geen stuk lezen in een krant of een enigszins serieus ogend blad, of er wordt wel gerefereerd aan de afkorting MVO. Lees het nog één keer goed: maatschappelijk verantwoord ondernemen.

Hierbij hebben we dan het beeld van milieuvriendelijk, technisch duurzaam en mogelijk ook nog energiezuinig. Persoonlijk heb ik al voldoende moeite om te kunnen bevatten wat technisch duurzaam zou kunnen betekenen. Ik ben niet technisch ingesteld, maar leef toch echt in de veronderstelling dat de huidige technische ontwikkelingen per definitie al technisch duurzaam zijn. Op zijn minst zouden moeten kunnen zijn. Maar dit terzijde.

Gek genoeg merk ik dan op dat dit beeld ver af staat van het maatschappelijk verantwoorde dat we eigenlijk voor ogen hebben. Ik doe misschien een ongepaste aanname met het feit dat mijn beeld hiervan is dat mens en maatschappij centraal zouden moeten staan.

Door bedrijven die pochen dat ze MVO-gericht zijn wordt veelal de nadruk gelegd op winstmaximalisatie en imago waarbij de mens wordt ingezet omwille van de geestelijke en fysieke energie bij wijze van volstrekte vanzelfsprekendheid. Op zichzelf nog niet zo vreemd, maar dat laatste is juist een gegeven waar de consument eigenlijk niet voor wenst te betalen. Juist omdat dit een vanzelfsprekendheid is. Maar ook dat dan maar terzijde.

Nu ik dat zinnetje nog eens lees, klinkt het ook allemaal zo verdomd voor de hand liggend. We moeten toe naar het veranderen van dit beeld en een nieuwe trend zetten. We....ik bedoel dus diezelfde consument. Immers is deze tegelijkertijd ondernemer, directeur, manager, leidinggevende of -nemer en zelfs politicus. Ik krijg toch meer en meer het beeld van de hond die heftig in cirkels achter zijn staart rent. Zo zoetjes aan moeten we oppassen dat we niet duizelig worden en alle focus op de mens en maatschappij kwijtraken.

Voor het mkb is het eenvoudig te plaatsen door te stellen dat van onder-nemen pas echts sprake is als je van boven-geeft. Ik zou wensen dat het Haagse pluche zich ook eens zou gaan richten op het maatschappelijk verantwoord bovengeven.

'Heine

Schat h-app-je zin?

Schat h-app je zin?

Het fenomeen "app" is niet meer weg te denken. Hoe snel kan het gaan? In luttele maanden was "Draw something" een booming succes. En "Instagram" had ook niet zo lang nodig. We app-en er driftig op los.

Zo nu en dan komt er een app op mijn netvlies waarvan ik echt even de rillingen krijg.
Sinds 1971 kunnen dames al met een klein hulpmiddeltje zelf een zwangerschapstest doen.
Het bekende kleine gekleurde streepje kan je leven, na enkele seconden ongeduldig gewacht te hebben, volledig op zijn kop zetten. En ik mag toch hopen in positieve zin.

De Predictor is in haar tijd op onvoorstelbare wijze een niet weg te denken en groots succes geworden. Een inmiddels betrouwbaar en uitermate gebruiksvriendelijk product. Maar in al die jaren nog niet echt ingrijpend vernieuwd.

Moest je in 1971 nog wachten tot de vrouw 9 dagen (hmmm 9???? zie eerdere column) over tijd was. De test liet dan nog 2 uur op zicht wachten. Als er tenminste geen voorbij denderende  bus met reizende passagiers voorbij reed. Want de techniek was niet bestand tegen deze trillingen.
 In 2011, 4 decennia later, was het nog een kwestie van 1 dag over  tijd zijn en dan enkele minuutjes wachten was voldoende.

Welnu, de tijd van vernieuwing is gekomen. Installeer de Predictor-app op je smartphone. Deze koppelt kennelijk de ovulatie aan je biologische klok. Moet niet gekker worden.
Ik stel me nu zo voor dat een push-bericht verschijnt tijdens het wekelijks afdelingsoverleg, dat je vrouw nu in haar meest vruchtbare halfuurtje is aangekomen. Direct gevolgd door een whats-app-je van je geliefde of je "bezig" bent en ze het liefst zou hebben dat je pronto aan een andere bezigheid zou willen denken. Nee, niet denken, direct uit de vergadering breken om je toekomstige gezinsuitbreiding te komen verwekken.

Het einde van de verjaardagen is in zicht. De verwekdagen-agenda ligt binnenkort in de app-store.

'Heine

Photoshop is ook doping

Photoshop is ook doping

Ik kan mijn verbazing niet langer verbergen. Al jaren gonst het van de berichten in allerlei media over doping in de topsport. En nu met de affaire rondom Lance Armstrong komen we zo zoetjes aan naar een hoogtepunt. Ach, ik noem het toch liever een dieptepunt.

We houden onszelf al decennia voor de gek. Al vanaf de tijd dat er een wedstrijdelement  in de sport is gebracht worden prestatieverbeterende middelen gebruikt. Records worden gezet, beloond, gebroken en opnieuw beloond. De mens wringt al eeuwen in allerlei bochten om de tegenstander te overklassen. 

Dit is relatief onschuldig als het gaat om een stukje techniek. Een voorbeeld is de klapschaats. Daarmee werd er een enorme verbetering in prestaties gebracht. De schaatssnelheden namen toe. De klapschaats werd omarmd.
Bij de zwemsport werd een dergelijke technische verbetering van een zwempak verboden. En gebroken records werden uit de boeken gehaald. Vreemd. Al smeren ze hun lijf in met een of ander glad goedje. Als ze daardoor sneller door het water gaan, prima.
In de atletieksport worden schoenen en kledingstukken ook bij voortduring doorontwikkeld.
En de ene turner wil zijn magnesiumpoeder steeds van dezelfde fabrikant hebben omdat dat het beste poeder is. Van mij mag het allemaal. Zolang het maar 'aan' het lijf zit. 

Maar nu doping. Daarmee doe je je lichaam toch in zeker zin geweld aan. Een spuitje of pilletje is dan nog enigszins eenvoudig, maar is in veel gevallen (vanzelfsprekend) niet toegestaan.
Maar het gaat zoveel verder. 'Men' neemt bloed af tijdens een trainingsstage in de winter in hoog gelegen gebieden, omdat dan de hoeveelheid zuurstof die je bloed kan transporteren gunstiger is. Dan spuit 'men' dat bloed terug in het lijf tijdens de zomer, waardoor 'men' beter presteert. Als er maar over 'men' wordt gesproken, is het altijd een ander.

Nu word ik wel een beetje bang. Welke debiele capriolen moeten topsporters allemaal uithalen om een tegenstander voorbij te streven? Of misschien erger nog, om sowieso door de geldschietende partij toegestaan te worden deel te nemen aan een wedstrijd. Het heeft er alle schijn van dat de topsport door geld en hebzucht gedreven wordt. Schijn....dat zou nog wel eens het sleutelwoord kunnen zijn.
Als je het niet met "jezelf" kunt op enigszins normale wijze, houd de schijn dan niet langer hoog, doe het dan simpelweg niet.

Bovendien werken alle verboden tegendraads. Als je een bord op de snelweg zet dat het verboden is niet harder dan 120 kilometer per uur te rijden, gaan we allemaal 124 kilometer per uur rijden.
Als de wet zegt dat de zwak alcoholische dranken verboden zijn voor mensen jonger dan 16, gaan alle 15-jarigen (of jonger) bier (of sterker) drinken. Dat zit in de mens. Dus wat ik ook schrijf, het is een verloren race tegen de dwaasheid van de mens.

En als we dan toch prestatieverbeterende middelen willen verbieden, kunnen we ook Photoshop voor topmodellen verbieden.

Zo, die zit.

'Heine

Ik versus jij

Ik versus jij

Afgelopen week reed ik op de snelweg, cruisecontrole op 130 waar het mag en op 120 waar de 130 niet meer mag. Al die ophef hierover ontgaat me een beetje. Nu hebben we snelwegen met wisselend maximale snelheden van 80, 100, 120 en 130. In mijn thunderbolt-vehicle zit nog niet de technologie dit zich automatisch aanpast. Dus ik ben op mijn eigen oplettendheid aangewezen. Laat dat nu net een noodzakelijke houding in het verkeer zijn. Ik maak me er niet druk om. Ik let gewoon op.

Ik haal een auto in en doe daar best wel even over omdat deze mede-snelweggebruiker een dito control heeft geactiveerd. Maar de bumperklever die in mijn spiegel steeds groter wordt, maakt duidelijk dat hij alles behalve controle heeft over zijn snelheid. Ik moet en zal mijn weghelft verlaten van hem. En zwaaien met zijn vingers, 1 van zijn linkerhand en 1 van zijn rechterhand, beetje knipperen met zijn lichten en met een beetje liplees-kennis dat ik heb, begrijp ik dat het menens is.
Nu kan ik er geen nachtrust over verliezen, maar toch heb ik de pest in en spreek ook hardop een bepaalde verwensing naar deze wegvervuiler uit.

Het was op een vrijdag, het weekend staat voor deur, en omdat ik toch wat aan de late kant thuis kwam, was het lumineuze idee gevat weer een keer gezellig en getweetjes buiten de deur te eten.
Zo gezegd zo gedaan. Het aannemen van de jassen kon nog net met enige optrekkende mondhoek worden gedaan, maar toen de bestelling werd opgenomen was al snel duidelijk dat gastvrijheid niet tot de vaardigheden van de bediening behoorde. Alles was erop gericht om ons een voor-, hoofd- en een nagerecht af te troggelen met hele flessen wijn bij elke gang. Keurig werd tijdens deze bestelling een 3-tal nieuw ontvangen sms-jes bekeken, waarvan er 1 zorgvuldig werd beantwoord. Met een glimlach. Dus de gast krijgt amper een glimlach en de textmessage wordt met plezier behandeld.
We gingen eigenlijk met meer tegenzin weg dan het plezier waarmee we binnenkwamen. Dat is toch een beetje vreemd?!

De conclusie die dag was dat we ons hadden laten meeslepen door het chagrijn van anderen. De sfeer die anderen opriepen, sleepte ons mee in neerwaartse richting. Een sfeer van "ik versus jij" en "ieder voor zich". Het is alleen nog "ik wil iets van jou" en niet meer een houding van "samen kunnen we het leuk hebben".

Als je je bewust bent van dat feit en oprecht positief en enthousiast met anderen weet om te gaan, hebben we het toch een stuk plezieriger met zijn allen. We hebben een vrije wil maar staan ook niet los van de ander.

Beetje ouderwets en belerend, maar "Wie goed doet.....". 

Maak dat de bumperklevers en knipperflippers maar eens wijs.

'Heine